Home ->Dictionaries ->Dutch/English ->Search: uitbreken

Dutch and English Search Results for: uitbreken

Summary

Dutch to English: more detail...

uitbreken:
- breakout; escaping; break; escape; getting away; jailbreak; flight
Wiktionary:
- uitbreken → outbreak

Dutch

Detailed Translations for uitbreken from Dutch to English

uitbreken:

uitbreken [znw.] nom

uitbreken (ontsnapping; uitbraak; ontvluchting)
the breakout; the escaping; the break; the escape; the getting away; the jailbreak
- breakout [the ~] nom
- escaping [the ~] nom
- break [the ~] nom
- escape [the ~] nom
- getting away [the ~] nom
- jailbreak [the ~] nom
the flight
– the act of escaping physically ¹
- flight [the ~] nom
  - his flight was an indication of his guilt¹

Translation Matrix for uitbreken:

Noun	Related Translations	Other Translations
break	ontsnapping; ontvluchting; uitbraak; uitbreken	breuk; fractuur; lunch; lunchpauze; lunchtijd; middagpauze; onderbreking; pauze; rust; rustpauze; rustpoos; rusttijd; schafttijd; schaftuur; speelkwartier; tussenpoos; verpozing
breakout	ontsnapping; ontvluchting; uitbraak; uitbreken
escape	ontsnapping; ontvluchting; uitbraak; uitbreken
escaping	ontsnapping; ontvluchting; uitbraak; uitbreken
flight	ontsnapping; ontvluchting; uitbraak; uitbreken	trap; vliegreis; vliegtocht; vlucht
getting away	ontsnapping; ontvluchting; uitbraak; uitbreken
jailbreak	ontsnapping; ontvluchting; uitbraak; uitbreken
Verb	Related Translations	Other Translations
break		aan stukken breken; aan stukken slaan; breken; in stukken breken; ingooien; inslaan; kapot maken; kapotbreken; kapotgaan; kapotmaken; kapotslaan; knakken; licht worden; lichten; met opzet kapotmaken; moeren; mollen; onklaar raken; slechten; stukbreken; stukgaan; stukslaan; verbrijzelen; zich misdragen
escape		aan iemands aandacht ontgaan; ontgaan; ontglippen; ontkomen; ontschieten; ontsnappen; ontsnappen aan; ontvallen; ontvluchten; per ongeluk zeggen; uitwijken; vluchten; wegkomen; weglopen; wegrennen; wegvluchten; zich vrijmaken

Wiktionary Translations for uitbreken:

uitbreken

noun

an outburst or sudden eruption, especially violent
- outbreak → uitbarsting; uitbreken

¹WordNet 3.0 Copyright 2006 by Princeton University